Een aangeboren heupafwijking is een aandoening die bij baby’s voorkomt en de heupen van het kind beïnvloedt in de ontwikkelingsfase. Het kan leiden tot onstabiele heupgewrichten en een verhoogd risico op heupartrose later in het leven. Het is daarom belangrijk om de aandoening tijdig te ontdekken en te behandelen. In dit artikel bespreken we de symptomen, oorzaken en behandeling van aangeboren heupafwijking.
Wat is aangeboren heupafwijking?
Aangeboren heupafwijking is een algemene term die gebruikt wordt om verschillende heupaandoeningen te beschrijven die zich voordoen bij baby’s. Het omvat een breed scala aan aandoeningen die de ontwikkeling van de heupgewrichten bij baby’s verstoren. De aandoening kan variëren van een lichte abnormale stand van het heupgewricht tot een ernstige heupdysplasie waarbij de heupkom en het heupkopje los van elkaar staan.
Symptomen van aangeboren heupafwijking
Aangeboren heupafwijking kan eenzijdig of dubbelzijdig voorkomen. Kinderen met een aangeboren heupafwijking kunnen enkele van de volgende symptomen vertonen:
– Beperkt bewegingsbereik van de heupen
– Asymmetrische huidplooien in de bilregio
– Het ene been lijkt korter dan het andere
– Een knappend geluid bij beweging van de heupen
– Abnormale stand van de benen
– Moeilijk houding kunnen houden
– Tenenspitsgang
– Minder actief dan andere kinderen
– Moeite met kruipen en lopen
Oorzaken van aangeboren heupafwijking
Hoewel de precieze oorzaak van aangeboren heupafwijking onbekend is, is het wel duidelijk dat er verschillende factoren een rol spelen bij de ontwikkeling van de aandoening.
– Geslacht: meisjes hebben vaker last van aangeboren heupafwijking dan jongens
– Familiegeschiedenis: kinderen van ouders die ook last hebben van de aandoening hebben een verhoogd risico om de aandoening te ontwikkelen.
– Factoren tijdens de zwangerschap: stuitligging, laag geboortegewicht, zwangerschap-ginducerde hypertensie, baby’s in de stuitligging of met een verminderde bewegingsruimte in de baarmoeder. worden blootgesteld aan een groter risico.
– Baby’s in een stuitligging of met een verminderde bewegingsvrijheid tijdens de zwangerschapsperiode lopen meer risico om de aandoening te ontwikkelen.
Diagnose van aangeboren heupafwijking
Aangeboren heupafwijking wordt gediagnosticeerd door middel van een onderzoek van de heupgewrichten van de baby. Sommige gevallen worden ontdekt tijdens onderzoek na de geboorte, terwijl bij andere gevallen het onontdekt kan blijven tot de baby ouder wordt. Artsen kunnen verschillende tests doen om de diagnose vast te stellen, zoals
– Testen van de bewegingsvrijheid van de heupen
– Röntgenfoto’s van de heupen
– Een echografie van de heupen
Behandeling van aangeboren heupafwijking
De behandeling van aangeboren heupafwijking is afhankelijk van verschillende factoren, zoals de ernst van de aandoening, de leeftijd van de baby.
– Bij baby’s jonger dan 6 maanden worden vaak niet-chirurgische behandelingen toegepast zoals een spreidbroek.
– Bij baby’s met heupdysplasie waarvan de diagnose pas later wordt ontdekt of waarbij eerdere behandelingen niet voldoende resultaat hebben opgeleverd, kan een operatie nodig zijn.
– Vaak wordt fysiotherapie geadviseerd om stijfheid van de heup te verminderen en flexibiliteit te verbeteren.
– Heupdysplasie die op latere leeftijd is ontdekt, wordt vaak anders behandeld. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn.
Preventie van aangeboren heupafwijking
Er zijn verschillende manieren waarop ouders de kans op het ontwikkelen van aangeboren heupafwijking bij hun baby’s kunnen verminderen:
– Zwangere vrouwen zouden moeten overleggen met hun artsen over risicofactoren en aanbevolen strategieën om het risico te verminderen.
– Baby’s geboren uit een gecompliceerde zwangerschap kunnen sneller gerelateerde problematiek ontwikkelen. Het is daarom belangrijk dat baby’s vroegtijdig onderzocht worden zodat de behandeling sneller ingrijpt.
– Het voorkomen van gewichtstoename door overgewicht en obesitas te vermijden kan helpen om het risico op aangeboren heupafwijking te verminderen.
– Borstvoeding geven aan je baby kan ook helpen de kans op aangeboren heupafwijking te verminderen.
Conclusie
Aangeboren heupafwijking is een aandoening die invloed heeft op de heupontwikkeling van baby’s en vroegtijdige behandeling kan helpen om de ontwikkeling van het heupgewricht te bevorderen en de kans op late complicaties te verminderen. Het is daarom belangrijk om tijdig de symptomen te herkennen en te behandelen.
Veelgestelde vragen
1. Wat is het risico op artrose bij aangeboren heupafwijking?
2. Kan een spreidbroek helpen bij de behandeling van aangeboren heupafwijking?
3. Zijn alle baby’s met een heupdysplasie aangeboren heupafwijking?
4. Hoe wordt aangeboren heupafwijking behandeld bij kinderen ouder dan 6 maanden?
5. Hoe verklein ik het risico van het ontwikkelen van aangeboren heupafwijking bij mijn baby?
1. Mensen met aangeboren heupafwijking hebben een hoger risico op artrose, omdat hun heupgewrichten onstabiel zijn en de kans op overbelasting groter is.
2. Ja, bij baby’s jonger dan 6 maanden kan een spreidbroek helpen de heupgewrichten op de juiste plek te houden en de kans op verdere afwijkingen te verkleinen.
3. Nee, niet alle baby’s met een heupdysplasie hebben aangeboren heupafwijking.
4. Bij kinderen ouder dan 6 maanden is vaak een operatie nodig, omdat de flexibiliteit afneemt.
5. Helaas is aangeboren heupafwijking niet altijd te voorkomen. Zwangere vrouwen kunnen wel met arts overleggen over risicofactoren en voorzorgsmaatregelen.
